Dol op Jehova's

Te netjes voor argeloze voorbijgangers, daar herken ik de twee mannen aan die voor mijn raam voorbijschuiven. Oef, wat een geluk, ze bellen niet aan. Maar toch gaat de deurbel. Niet de twee mannen, maar een jonge vrouw staat voor mijn deur, met in haar hand ‘Ontwaakt’. 

In mijn hoofd ben ik al bezig met de mail die ik straks wil gaan schrijven en de voorstelling die ik vanmiddag op papier ga zetten, dus die dame komt vreselijk ongelegen. Daar kan ze niets aan doen, maar in een discussie over het begin der tijden heb ik totaal geen zin. En dus zeg ik haar dat mijn hoofd hier niet naar staat. Ze had het al van mijn gezicht afgelezen. Maar misschien wil ik er wel graag eens over lezen? En ze draait het blad in mijn richting. Nee, ook daar heb ik geen behoefte aan. 

Beslist maar vriendelijk wijs ik al haar voorstellen van de hand. Nou, dan gaat ze gewoon weer verder, wenst mij een fijne dag en verdwijnt. In minder dan een minuut is de zaak afgehandeld.

Ik heb het over mezelf afgeroepen dat ze nog steeds aanbellen. Een paar jaar geleden belde een oudere man aan mijn deur. Of ik ook vond dat het zo slecht ging met de mensheid, vroeg hij met sombere blik. Slecht? En dat soort gedachten op een zonnige zaterdagmorgen? Ja, natuurlijk, er zijn mensen die er een vreselijk potje van maken. Er zijn mensen waarbij je je afvraagt of die ooit iets goeds in hun leven gedaan hebben en of er ook maar enige rechtvaardiging bestaat voor hun daden. Maar ik ken zelf alleen mensen die met liefde zorgen voor mens, dier en omgeving. 

Tijdens ons gesprek klaarde het gezicht van de man steeds meer op. Uiteindelijk wilde ik ook toen zijn blaadje niet, maar met een vrolijke lach en de belofte dat hij iets zonniger naar de wereld zou gaan kijken nam hij afscheid. 

Ik heb niks met Jehovagetuigen, ik kom nooit zelfs maar in de verleiding om me te verdiepen in hun werkelijke ideeën, maar ik ben dol op ze. Ze bieden me gratis en voor niks geweldig oefenmateriaal voor overtuigingskunst. Waarvan ik ze wil overtuigen beslis ik in een halve seconde en daarna voer ik het gewoon uit. En vaker dan ik verwacht slaag ik tegenwoordig voor mijn eigen examen.

Leve de Jehova’s!